Γιάννης Φρέρης: Ο Κλεισθένης αγαπάει το Φάληρο

Ανατρέχοντας στο λήμμα «Κλεισθένης» στη Βικιπαίδεια, η πρώτη ουσιαστική φράση που διαβάζει κανείς είναι η εξής:

«Με το τέλος της τυραννίας του Πεισίστρατου, (ο Κλεισθένης) ανέλαβε να μεταρρυθμίσει το πολίτευμα της Αθήνας και να το καταστήσει δημοκρατικότερο».

Θυμάμαι από τα σχολικά χρόνια ότι ο Πεισίστρατος, καίτοι μονοκράτωρ, ανακάτευε με τόση λαϊκιστική μαεστρία την τράπουλα, ώστε να έχει ικανοποιημένες ευρείες και ποικίλες τάξεις Αθηναίων και να πεθάνει σε βαθιά γεράματα, αντί να σταλεί να σπάει πέτρες σε κανένα λατομείο στη Βόρεια Ελλάδα ή να πέσει θύμα κανενός Αρμόδιου και κανενός Αριστογείτονα, που ασχολήθηκαν αργότερα με τη «σπορά» του.

Στις αναμνήσεις μου, ο Πεισίστρατος ήταν ο έξυπνος κακός του έργου και ο Κλεισθένης ο έξυπνος καλός. Έτσι χάρηκα όταν διαπίστωσα ότι το νέο μεταρρυθμιστικό εγχείρημα για την τοπική αυτοδιοίκηση φέρει το όνομα του καλού και άξιου Αθηναίου.

Όσο ο σχετικός δημόσιος διάλογος απλώνεται, φαίνεται ο προϊδεασμός μου να ανταποκρίνεται στο πνεύμα της μεταρρύθμισης.

Ακούω το αντεπιχείρημα ότι η απλή αναλογική (δηλαδή η περισσότερη δημοκρατία) θα οδηγήσει σε τοπική ακυβερνησία και διοικητικό « rien ne va plus ». 

Νομίζω ότι οι υποστηρικτές αυτής της άποψης θα έπρεπε να αναρωτηθούν για την προτίμησή τους προς δημοκρατικά εκλεγμένους μονοκράτορες, οι οποίοι τραβούν τον δρόμο που εκείνοι οι ίδιοι χαράζουν ωσάν η «πόλις» να τους ανήκει και ωσάν η διαλεκτική σύνθεση μεταξύ των ιδεών της πλειοψηφίας και της μειοψηφίας για το κοινό καλό, να αποτελεί όνειρο ελληνικής θερινής νυκτός.

Δεν αντιλέγει κανείς πως η κυβέρνηση έχει τους δικούς της στρατηγικούς λόγους για να ανατέμνει με τον τρόπο που το κάνει τον αυτοδιοικητικό χάρτη της χώρας και φυσικά υπάρχουν σημεία στον «Κλεισθένη» που δημιουργούν εύλογους προβληματισμούς. Οι προβληματισμοί όμως παύουν να είναι προβληματισμοί όταν υπάρξει διάλογος - σύνθεση - βέλτιστη κατάληξη.

Ας μείνουμε στην ουσία του πράγματος: Αυτό που μας προτείνεται μέσα από ένα απλής αναλογικής έμπνευσης νομοσκεύασμα, είναι περισσότερη δημοκρατία και εγώ όταν ακούω «περισσότερη δημοκρατία» τρέχω προς το σημείο από όπου ακούστηκε η φωνή.

Όλα είναι εξηγήσιμα: Το πολιτικό μου «είναι» προδιορίστηκε από έναν (παρ’ ολίγον) τυραννοκτόνο κεντρώο πολιτικό, που επιχείρησε να ανατινάξει ένα νεώτερο χείρον κακέκτυπο του Πεισιστράτου.  

Είναι επίσης γνωστό ότι ο πολιτικός μου χώρος (από το 1985 που αρχίζουν τα προσωπικά κομματικά μου βιώματα) ευλόγως υποστηρίζει αδιάλειπτα την απλή αναλογική, δηλαδή τον επιμερισμό ευθυνών σε όσο το δυνατό ευρύτερες και αριθμητικά κυριολεκτικές πλειοψηφίες.

Τέλος, είναι γνωστό ότι είμαι εκ γενετής δημότης Π. Φαλήρου, μιας πόλης η οποία διοικείται από μία πολυετή δημοκρατική μονοκρατορία που δεν συμβουλεύεται (ούτε καν τα δικά της στελέχη), δεν διαλέγεται, δεν συνθέτει δεν καταλήγει σε βέλτιστες αποφάσεις και εντέλει κρίνει ότι οι μόνες σκόπιμες και υλοποιήσιμες ιδέες είναι αυτές που εκπηγάζουν από την αλάνθαστη ιδεουργό εγκεφαλική δυναμική του μονοκράτορα.    

Μακριά από τη λογική του Δημάρχου της πόλης μου, πιστεύω (με όλη την ισχύ της πίστης μου) ότι ΑΥΤΗ Η ΠΟΛΗ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ. Για τον λόγο αυτό διεκδικώ το δικαίωμα να δω να εφαρμόζονται στρατηγικές προτάσεις που δεν προήλθαν απαραίτητα από την αριθμητική πλειοψηφία, αλλά είναι σκόπιμες και υλοποιήσιμες. Ταυτόχρονα δεσμεύομαι να στηρίξω την ίδια λογική, όταν μελλοντικά η σημερινή προοδευτική αντιπολίτευση θα πλειοψηφήσει.

Παραμένοντας σταθερός θιασώτης του δημοκρατικού ιδεώδους, δεν αμφισβητώ το δικαίωμα της πλειοψηφίας των συνδημοτών μου να συντάσσονται ως έλλογο ποίμνιο πίσω από τον Δήμαρχο - ποιμένα τους, να τον δοξολογούν και να τον επαναξαναψηφίζουν. Ειλικρινά, θα έδινα και τη ζωή μου για να συνεχίσουν να μπορούν να ασκούν αυτό τους το δικαίωμα.

Αγωνίζομαι όμως μέσα από το Δημοτικό Συμβούλιο, αλλά και από κάθε δημόσιο βήμα που μου παρέχεται, για να μπορέσει κάποτε αυτή η πόλη να αποτινάξει από πάνω της τον χαρακτήρα ποιμνιοστασίου.

Η δημοκρατία και η χρηστή διακυβέρνηση θα ανθίσει στην πόλη μας όταν, εμείς οι υπόλοιποι, που δεν προσχωρήσαμε στον «δημοκρατικό πεισιστρατισμό», θα αποκτήσουμε τον ρόλο συνεισφοράς και συνευθύνης που -σύμφωνα με το πνεύμα του πολιτεύματος- μας ανήκει, όπως αδιαίρετα μας ανήκει το "κοινόν των Φαληριωτών".

Μαζί με τη δημοκρατία και την πραγματικά χρηστή διακυβέρνηση, θα ανθίσει και η ίδια η πόλη μας.

«Έτσι γεννήθηκε στην Αθήνα η δημοκρατία, το πολίτευμα που δίνει σε όλους του πολίτες το δικαίωμα αλλά και το καθήκον να συμμετέχουν στη διακυβέρνηση του κράτους. Η δημοκρατία ήταν μια από τις πιο σημαντικές κατακτήσεις των αρχαίων Ελλήνων. Έτσι έπαψαν η συγγένεια και η καταγωγή να παίζουν ρόλο στην πολιτική ζωή της Αθήνας. Με το μέτρο αυτό ο Κλεισθένης "έδωσε την πολιτεία στον λαό", όπως έγραψε αργότερα ο Αριστοτέλης». (Βικιπαίδεια)

Ας κρατήσουμε στη μνήμη μας, ότι όταν γεννήθηκε η δημοκρατία, το Φάληρο ανήκε στην Αθήνα του Κλεισθένη.

Γιάννης Φρέρης

Δημοτικός Σύμβουλος Π. Φαλήρου

Εκπρόσωπος κίνησης «ΦΑΛΗΡΟ – ΑΛΛΗ ΠΟΛΗ»