Κατά το τηλεοπτικό debate υποψηφίων δημάρχων του 2006 είχα αναφέρει ένα στοιχείο που προκάλεσε από έκπληξη έως αμφισβήτηση. Ήταν η πληροφορία που είχα από τη φαρμακοποιό μου ότι τα περισσότερα φάρμακα που πωλούνταν τότε στο Φάληρο ήταν τα αντικαταθλιπτικά. Φέτος , 8 χρόνια μετά και ενόψει δημοτικών εκλογών, της έκανα την ίδια ερώτηση και μου απάντησε έτσι όπως φαίνεται και στη φωτογραφία. Για να επιβεβαιωθεί μάλιστα η ακρίβεια της πληροφορίας μέσα από διασταύρωση, με παρέπεμψε σε συνάδελφό της. Η πληροφορία όχι μόνο επιβεβαιώθηκε από άλλη φαρμακοποιό, αλλά τα στοιχεία ήταν – δυστυχώς – συντριπτικά: Σήμερα η πώληση των αντικαταθλιπτικών έχει υπερδιπλασιαστεί, ενώ των αντιψυχωσικών έχει οκταπλασιαστεί. Μπορεί τα δεδομένα αυτά (τα οποία μπορεί κανείς να ελέγξει και με τον προσωπικό του φαρμακοποιό) να απαντώνται και αλλού, σε λιγότερο ή περισσότερο ανησυχητικά ποσοστά. Εμείς όμως οφείλουμε να απαντήσουμε ζητώντας τη συμβουλευτική βοήθεια ειδικών. Τόσο το πλαίσιο πολιτικής της «Άλλης Πόλης» όσο και κοινό πρόγραμμα της συμπαράταξης «ΕΜΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΦΑΛΗΡΟ» περιλαμβάνει στρατηγικές υπέρ της κοινωνικής συμβίωσης και ενάντια στην αποξένωση, υπέρ της κοινωνικής αλληλεγγύης και κατά της δημοτικής αδιαφορίας. Στρατηγικές υπέρ του μεγάλου «ΕΜΕΙΣ», χωρίς το οποίο δεν μπορεί να σταθεί κανένα μικρό «ΕΓΩ».

Γιάννης Φρέρης

[ΣΗΜ. Αντιψυχωσικά είναι τα φάρμακα για τη θεραπεία των ψυχώσεων (σχιζοφρένεια, μανία, παραληρηματική κατάθλιψη κλπ)].     

Σήμερα που είναι η 47^η επέτειος της επιβολής της στρατιωτικής δικτατορίας (και αργία), προτείνουμε στους συνδημότες μας και τα παιδιά τους μία βόλτα - μνήμης και πολιτικής αγωγής - μέχρι το Τροκαντερό και το σημείο όπου είναι αγκυροβολημένη η πρόσφατη πολιτική ιστορία μας. Μία σύντομη διήγηση για τη στάση του καπετάνιου και του πληρώματος του αντιτορπιλικού «ΒΕΛΟΣ» παίρνει 1-2 λεπτά και βοηθάει τη συλλογική μας συνείδηση στην αποτροπή της εισόδου θαυμαστών του χουντικού καθεστώτος στο επόμενο δημοτικό μας συμβούλιο.  

Με αφορμή την ανακοίνωση των πρώτων ονομάτων του ψηφοδελτίου της ΡΑΚ με επικεφαλής τον Κώστα Μερκουράκη, πήγε το μυαλό μου σε μία πολύ χαρακτηριστική φωτογραφία της 25^ης Μαρτίου που είδα και κράτησα. Ο Κώστας περπατάει προς το μνημείο με το στεφάνι και σαν να βλέπει πίσω του την πολυκαιρισμένη δημογεροντία, μορφάζει με τον τρόπο που αποτυπώθηκε στο στιγμιότυπο. Θεωρώ ότι το στοίχημα ενός πολύ νέου και σεμνού ανθρώπου να αναμετρηθεί με ένα «καθεστώς» που κρατάει το Φάληρο μονίμως αγκυροβολημένο (παρά το ότι η μοίρα του επιφύλαξε ανοιχτό θαλάσσιο ορίζοντα) είναι ένα θετικό δεδομένο για την πόλη. Θεωρώ επίσης ότι ο δίαυλος διαλόγου που εγκαθιδρύσαμε νωρίς, είναι ήδη ένα πολύτιμο κεκτημένο και για τη μετεκλογική περίοδο. Τότε (και πέρα από πολλά άλλα κρίσιμα) ζητήματα, οι παρατάξεις που ομνύουν στο δημοκρατικό ήθος είναι πολύ πιθανό να κληθούν να διαχειριστούν τη διαφαινόμενη αλλαγή του πολιτικού καμβά του Δήμου, που ίσως προσβληθεί από λιγότερο ή περισσότερο έντονες αποχρώσεις του «μαύρου». 

Γιάννης Φρέρης      

Ο «Γύρος του Διαλόγου» ξεκίνησε. Στην πραγματικότητα είναι «Ο Γύρος του Φαλήρου» μέσα από μία σειρά επαφών με πολίτες, σε χώρους κοινωνικής συνεύρεσης, εκεί που χτίζεται το «ΕΜΕΙΣ». Περισσότερο ακούμε, περισσότερο σκεφτόμαστε αυτά που ακούμε και λιγότερο μιλάμε. Ενημερώνουμε για τις απαντήσεις που επιφυλάσσουν οι προγραμματικές μας θέσεις στα προβλήματα που μας αναφέρονται και είτε δεσμευόμαστε (όταν έχουμε τη λύση), είτε επιφυλασσόμαστε (όταν το ζητούμενο είναι σύνθετο). Όταν η κουβέντα περατώνεται, αποφεύγουμε να δηλώσουμε πολιτικάντικα ότι «θα ξανάρθουμε». Αυτό συμβαίνει εκ πεποιθήσεως, αφού δεν φύγαμε ποτέ και δεν θα φύγουμε ούτε και τώρα. Η ζωή μας ήταν πάντοτε στο Φάληρο. Η ζωή μας είναι το Φάληρο. Μας το θύμισαν οι άνθρωποι που συναντήσαμε χθες στην Αμφιθέα. Αυτοί που μας είδαν να μεγαλώνουμε στους δρόμους της και επωφελούνταν για να στείλουν μέσω ημών χαιρετισμούς στα «σόγια» μας. Γιατί το ΕΜΕΙΣ υπήρχε στο ΦΑΛΗΡΟ και επιβιώνει ακόμη, κόντρα στο δημαρχιακή λογική του «ΕΓΩ». Από τα δύο «Φάληρα», ΕΜΕΙΣ προτιμάμε το αυθεντικό. 

Η πρωτοβουλία διαλόγου για τη συσπείρωση των ανεξάρτητων δημοτικών παρατάξεων που πήρε η "Άλλη Πόλη", προσέκρουσε σε δύο αρχηγικά βέτο, που - όσο θεμιτά και αν είναι - στερούν από το Φάληρο ένα μεγάλο εναλλακτικό πόλο για την αλλαγή δημοτικής αρχής. Ως εκ τούτου, ο Γιάννης Φρέρης και ο Δημήτρης Πιτούλης, οι δύο εκπρόσωποι κινήσεων που δεν αξίωσαν αρχηγία, δημιούργησαν μια νέα κοινή πλατφόρμα, θεμελιωμένη στο διάλογο και την καλή θέληση. Η πρόθεση της νέας παράταξης "ΕΜΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΦΑΛΗΡΟ", εστιάζει στο "πρώτο πληθυντικό" τόσο για να σταθεί απέναντι στο υπερ-εγώ του νυν Δημάρχου, τις κομματικές λογικές που επιμένουν να αποφασίζουν "ανθ' ημών" για την πόλη μας και τη "μεταβίβαση δαχτυλιδιών" σε διαδόχους, από πρόσωπα που διαφέντεψαν τις τύχες του Δήμου και νομίζουν ότι έτσι μπορούν να συνεχίσουν. Κάτι καινούργιο γεννιέται στο Φάληρο, από το Φάληρο, για το Φάληρο...