Γιάννης Φρέρης: Η περπατησιά μας στην κοινωνία του τόπου μας


Με μία βιωματική τοποθέτηση ολοκλήρωσε τη θητεία του στα έδρανα του Δημοτικού Συμβουλίου ο Γιάννης Φρέρης, επισημαίνοντας λόγους και αιτίες που νοηματοδότησαν τη στάση του ως μέλος του σώματος:


«Αγαπητοί συνάδελφοι,

Όταν γεννήθηκε η κόρη μου, προσήλθα στο τμήμα δημοτολογίου με έκδηλη χαρά και ένα μεγάλο κουτί γλυκά για να δηλώσω ότι ένας ακόμη άνθρωπος, ο πλέον δικός μου, θα αποκτούσε την ιδιότητα δημότη Π. Φαλήρου.  
Την ημέρα που θα ορκιζόμουν Δημοτικός Σύμβουλος, 8 ½ χρόνια μετά, την πήρα μαζί μου στο Δημαρχείο.

Ευθύς μετά την ορκωμοσία, την έφερα στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου όπου επιχείρησα να της μάθω την αλφαβήτα της τοπικής δημοκρατίας. Της εξήγησα ότι σε αυτό τον χώρο ανταλλάσσονται απόψεις και λαμβάνονται αποφάσεις για την πόλη, αφού μετρηθεί ποια άποψη συγκεντρώνει τις περισσότερες ψήφους.

Ήθελα να ξέρει πού θα βρίσκομαι (και γιατί), όταν μία ακόμη υποχρέωσή μου, η πιο σοβαρή όμως, θα με κρατούσε μακριά της.

Στόχος μου ήταν να κρατήσει στη μνήμη της ένα ακόμη βίωμα ανταπόκρισης στα επιμέρους καθήκοντα, τα οποία γεννάει το μεγάλο καθήκον της παραγωγικής συμμετοχής στα κοινά του τόπου της.

Τα πρακτικά βιωματικά «μαθήματα» καθημερινής πολιτικής & δημοτικής αγωγής, τα είχαμε αρχίσει πολύ  νωρίτερα. Με περάσματα από το πατρικό σπίτι στην Πανδρόσου, όπου εγκατασταθήκαμε σαν οικογένεια το 1948, με τα πεύκα του πεζοδρομίου φυτεμένα από τα χέρια του προπάππου της.  

Της περιέγραφα μνήμες, από τότε που θυμόμουν τον εαυτό μου, μέσα σε ένα τοπίο άλλο από το σημερινό. Ήθελα, προφανώς, να συναισθανθεί την έννοια της συνέχειας της ζωής της οικογένειάς της στην πόλη, καθώς και ότι η συνέχεια αυτή ακουμπούσε και στη δική της περπατησιά στη ζωή.

Η Μαρία Ντολόρες Φρέρη, γνωρίζει ότι το πρώτο σημάδι δικής της ζωής, το οποίο αντιληφθήκαμε εγώ και η μητέρα της, ήταν στη συμβολή των οδών Ασκληπιού και Ναυσικάς (ίσως όχι τυχαία στην Αμφιθέα), εκεί όπου υπάρχει πάντα ένα τεχνητό καμπύλο σκάμμα, που έκανε το έμβρυο να εκδηλωθεί για πρώτη φορά, με το κούνημα του αυτοκινήτου.     

Γνωρίζει επίσης ότι «μεγαλύτερο σπίτι από το σπίτι μας, είναι η πόλη μας», στην οποία οφείλουμε την ίδια συμπεριφορά που επιφυλάσσουμε και στο σπίτι μας.

Ότι συζητάμε πώς θα κάνουμε καλύτερο το ίδιο και τη ζωή μας μέσα σε αυτό.

Ότι το προστατεύουμε από τη φθορά, προσπαθώντας να είμαστε οι πρώτοι που θα αποφύγουμε να την προκαλέσουμε.

Ότι κι αν ακόμη μια ζημιά προκληθεί, θα ενδιαφερθούμε για να αποκατασταθεί, ακόμη και αν δεν την έχουμε προκαλέσει. Με άλλα λόγια, αν δούμε ένα σκουπίδι σε ένα δρόμο της πόλης μας, το μαζεύουμε και ας μην το έχουμε πετάξει εμείς.

Μιλάμε μαζί για το καθήκον. Πρώτα από όλα για το καθήκον απέναντι στην πόλη, που την έχουμε όλοι μαζί. Για την ενεργή συμμετοχή, που ξεκινάει από τον δρόμο και τη γειτονιά και φτάνει ως τα έδρανα του Δημοτικού Συμβουλίου.

Προσπάθησα να είμαι εντάξει απέναντι στο παιδί μου και σε όσα εκείνο μαθαίνει μέσα από τη δική μου συμπεριφορά.

Εκτός μίας και μοναδικής εξαιρέσεως (για την οποία χρειάστηκε να πάρω άδεια από τον Πρόεδρο του Δ.Σ. και να βρεθώ στο εξωτερικό για σοβαρό επαγγελματικό λόγο) συμμετείχα σε όλες τις συνεδριάσεις της θητείας μου από την αρχή τους έως το τέλος τους.

Σήμερα θα παρακαλούσα τον Πρόεδρο να μου επιτρέψει να κρατήσω ως ενθύμιο της πιο μεγάλης τιμής που μου έκανε η πόλη μου και οι πολίτες της: Το ταμπελάκι με το όνομά μου, όντας έτοιμος να καταβάλω το αντίτιμό του.

Αποχωρώντας και μη γνωρίζοντας τι και αν μου επιφυλάσσει η συνέχιση της ενασχόλησης με τα δημοτικά μας πράγματα, σας βεβαιώ για την πρόθεσή μου να τιμήσω την πρωταρχική δημοκρατική ιδιότητα, αυτή του συμμέτοχου ενεργού πολίτη & δημότη, έχοντας πάντα στο μυαλό μου ότι, κάτι τέτοιο, «περισσότερο από δικαίωμα, είναι καθήκον».

Στην ενασχόλησή μου αυτή, ως φίλοι και συμπολίτες, θα σας προέτρεπα να με παρακολουθείτε, να με συμβουλεύετε και να με ελέγχετε, όπως οφείλω να κάνω και εγώ στο εξής για τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου, ανάμεσα στα οποία δεν θα βρίσκομαι.

Όσο βρισκόμουν ανάμεσά σας, στον χώρο που θεσμικά προορίζεται για αντιπαράθεση ιδεών, είχα ως προτεραιότητα να προκρίνω όσα μας ενώνουν, με γνώμονα τη μέτρο και τη λογική, χωρίς πολιτικές ή άλλες εξαρτήσεις που πολλές φορές οδηγούν τους αιρετούς σε σίγαση της αυτοσυνειδησίας τους.

Μου το ανταποδώσατε με εμβάθυνση της μεταξύ μας φιλίας, παρά τις όποιες πολιτικές διαφορές.

Ευχαριστώ κάθε μία και κάθε έναν από εσάς, με πρώτο τον Πρόεδρο του σώματος, τον οποίο θυμάμαι να μου δίνει τον λόγο από την εποχή που του τον ζητούσα ως απλός δημότης, αλλά ευχαριστώ και τον νεοκλεγέντα Δήμαρχο, γιατί είμαι βέβαιος πως θα τηρήσει την έγγραφη πολιτική συμφωνία μας για πρόγραμμα αναβάθμισης του ρόλου του Δημοτικού μας Συμβουλίου και τους όρους διεξαγωγής των συνεδριάσεών του. 

Στον νέο μας Δήμαρχο έχω επίσης ήδη παραδώσει πρόταση βασισμένη στην επαγγελματική μου τεχνογνωσία, στην οπτική της οικοδόμησης αναπτυξιακής προοπτικής εξωστρέφειας του Δήμου μας και συμβιωτικής εσωστρέφειας, μέσα από την αξιοποίηση της καλής προαίρεσης των ενεργών δημοτών και των συλλογικοτήτων τους.  

Οι όποιες προσωπικές μου δεξιότητες και η ετοιμότητά μου να τις προσφέρω, παραμένουν στη διάθεση του Δήμου, των δημοτικών παρατάξεων και των ενεργών συνδημοτών μου.

Ας συμφωνήσουμε ότι, στη ζωή του καθενός, αυτό που μετράει περισσότερο από τις επιτυχίες και τις αποτυχίες, είναι «η περπατησιά μας» στην κοινωνία, που μας παρακολουθεί από τότε που δώσαμε το πρώτο σημάδι της ύπαρξής μας.

Θα συνεχίσω να προσπαθώ για να σταθώ στο ύψος όσων διδάσκω στη δημότισσα που μεγαλώνει στο σπίτι μου, καθώς και όσων η μνήμη των συνδημοτών μου θα κρατήσει ως αποτύπωμα της περπατησιάς μου ανάμεσά τους».


Γιάννης Φρέρης
Δημοτικός Σύμβουλος Π. Φαλήρου (28.8.2019)


0 σχόλια: